سعید محمد نحوه مدیریت سنتی در وزارت ج.کشاورزی را یک چالش در این وزارتخانه توصیف می کند؛ اما برای مخاطبان بیرونی بر آنیم که علاوه بر موارد دیگر این را هم قدری بازتر کنیم. درواقع وزارت ج.کشاورزی دچار نوعی سنگینی شده که چاقی مفرطش سکته هایی را هم در پی داشته و تمام اینها موجبات نمایان شدن یک رکود است، این رکود نیازمند هوشمندسازی و جایگزینی یا ترمیم ساختاری است که زنگ زده است و به آپدیت نیاز دارد.
اهداف وزارت ج.کشاورزی حول محورهایی ازجمله سیاستگذاری، برنامه ریزی و نظارت ، امور پژوهشی وآموزش،ترویج کشاورزی،منابع طبیعی و آبخیزداری،زیر بنایی کشاورزی و توسعه روستایی،زراعی باغی ،دام و آبزیان، امورحمایتی تعریف می شود که اتفاقا سعید محمد در خاتم با عمده ی آن سرشاخ شده است.
و وقتی تجربه او در همکاری با شرکت های دانش بنیان و نخبگان که لازمه ی مدرن شدن کشاورزی است را می بینیم و حضوری که به واسطه او چندین برابر شد در یک کفه ی ترازو در نظر بگیریم و عزمی که در قرارگاه در این حوزه نشان داد،گذار از سنتی بودن به سوی مدرنیته با یک وزیر لایق امکان پذیر است.
مورد دیگر که سعید محمد به آن اشاره می کند بحث بیمه کشاورزان روستاییان و عشایر است که با توجه به میزان پوشش آن و خدماتی که دریافت می شود عملا قانع کننده نیست که ریشه آن هم اختیاری بودن بیمه و عدم استقبال است که نتیجه عدم اقناع و اطلاع رسانی همراه با اطمینان است حال نوبت به تاسیس کارخانه های فراوری در حوزه ی کشاورزی می رسد که نکته حائز اهمیت به قول شیخ، هم چرخیدن چرخ کارخانه و هم چرخیدن چرخ معیشت کشاورز است آن هم با دادن وام هایی به کشاورزان که در بحث خوداشتغالی هم سودمند واقع می شود درواقع کشاورز را به سهامدار کارخانه تبدیل می کند.
دست دلالان هم آنجایی قطع می شود که کشاورز دیگر فروش محصولش تضمینی است و مقصد هم همانجایی است که خود مالک آن است و هم یکبار از فروش محصول و هم بار دیگر از فراوریش سود می برد،در عین اینکه هم با فراوری مناسب امکان صادرات مهیا تر می شود و هم کشاورز نگرانی برای محصولاتش ندارد.
علی 
امیرحسین بهزاد 
